Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 507

โต้วหนิงมองฉันด้วยดวงตาเบิกกว้างแล้วกะพริบตาปริบๆ ใบหน้าแดงระเรื่อยิ่งกว่าเดิม

"ใครบอกว่าฉันจะมาทำอะไรเลอะเทอะกับคุณล่ะ" เธอขยับตัวในอ้อมกอดฉัน พูดอย่างเย้ายวนสุดๆ "ฉันพูดจริงนะ ถ้าคุณทำดีๆ กับฉันสักครั้ง บางทีอาการป่วยของฉันอาจจะหายก็ได้ ฉันคิดถึงคุณจริงๆ นะ"

ฟังเธอพูดตรงๆ แบบนั้น ใจฉันก็เต้นระรั...