Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 465

ในยามนี้ พระจันทร์เสี้ยวดูราวกับตระหนี่นัก ทอดแสงเย็นชาลงมาเพียงน้อยนิด

จูมอนิเตอร์เดินตามหลังฉันมาอย่างไม่เร่งไม่ช้า ฉันไม่อาจเดินเร็วนักได้ จำต้องผ่อนฝีเท้าลงตามเธอ

เหลียวมองเธอแวบหนึ่ง ฉันสังเกตเห็นเงาของเราทั้งคู่ทาบซ้อนกันอยู่ใต้แสงจันทร์

เนื่องจากระยะห่างระหว่างเรา เงาศีรษะของเธอพอดีทับอยู่บริ...