Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 46

นิยายจีน

เมื่อฉันถามคำถาม เหม่งลี่ถงดูเหมือนจะรู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อย

เธอโบกมือให้ฉันแล้วพูดว่า "รอให้เขาเอามาส่งก่อน แล้วคุณก็จะรู้เองนั่นแหละ"

พูดจบ เธอหันหลังเดินไปทางประตู แต่แล้วราวกับนึกอะไรขึ้นได้ เธอเดินไปสองก้าวแล้วหยุด หันกลับมาบอกฉันว่า "คุณก็รู้นะว่าแผนกควบคุมการศึกษาของเราขาดคน ผู้บริ...