ผู้หญิงผู้ควบคุม

บทที่ 389

เมื่อเข้าใกล้ปากซอยมากขึ้นเรื่อยๆ รถคันนั้นยังคงจอดนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่มีวี่แววว่าจะขยับเขยื้อน

ผมนึกขึ้นมาทันทีว่า ไม่อย่างนั้นก็วิ่งสุดแรงเกิดพุ่งออกไปเลยดีกว่า

ด้วยสมรรถภาพร่างกายของผมกับไป๋ฮว่าหลง ถ้าจะวิ่งจริงๆ พวกเขาอาจจะไล่ไม่ทันพวกเราก็ได้

อีกอย่าง รถตำรวจแบบรถตู้แบบนี้ กลับหัวหรืออะไรก็ไม่...