ผู้หญิงผู้ควบคุม

บทที่ 380

เมื่อผมหันกลับและปล่อยมือของชิงจินเปา ขณะมองแขนที่หักของเขา ผมยังรู้สึกสะท้านใจ

ไม่ใช่แค่ทิศทางที่มันหักที่น่าตกใจ แต่แขนนั้นบิดเป็นเกลียวหนึ่งรอบ ดูราวกับผ้าขนหนูที่ถูกบิดจนแห้ง

ในตอนนั้น เสียงกรีดร้องของชิงจินเปาดังขึ้นถึงสิบหกระดับเสียง

ผมชะงักไปครู่หนึ่ง เพิ่งจะก้าวไปล็อกคอเขาอีกครั้ง ชิงจินเ...