Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 376

ผมกับไป๋ฮว่าหลงลุกขึ้นยืน ทำท่าจะเดินออกไป

อั้นซุ่นนั่งอยู่ตรงนั้น สีหน้าสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด ยังไม่ทันที่ผมกับไป๋ฮว่าหลงจะก้าวออกไปได้สองก้าว เขาก็โบกมือเร็วๆ

"เดี๋ยวก่อน ให้ผมคิดสักครู่"

เมื่อได้ยินอั้นซุ่นพูดประโยคนี้ ผมหยุดฝีเท้า ในใจรู้สึกยินดีอย่างเงียบๆ

เขาก็ยังใจอ่อนอยู่จริงๆ แค่สามาร...