Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 356

เห็นว่าสีหน้าของซวี่เหวินเหวินกำลังจะระเบิด ผมรีบส่งสายตาให้เธอ เธอชะงักไปชั่วขณะ มองผมแวบหนึ่งแล้วท่าทางก็อ่อนลง

แต่เธอยังคงอัดอั้นตันใจ ราวกับว่าถ้าไม่ได้พูดสักสองประโยคคงจะป่วยเป็นโรค

จากนั้น เธอเพียงแค่ลดเสียงลงและโน้มตัวไปข้างหน้าพูดว่า "พวกเราแค่มาทำบัตรผ่านเข้าออก ก็ไม่ได้เสียเวลานานเลย ทำไ...