Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 352

เสียงสนทนาเช่นนี้ดังขึ้นเป็นระยะๆ จากฝูงชนที่มามุงดู เมื่อเวลาผ่านไป แถวคนที่ยืนรออยู่หน้าร้านเราไม่ได้ลดลง แต่กลับยิ่งยาวขึ้นเรื่อยๆ

ผมกับไป๋ฮว่าหลงทำงานไม่หยุดมือ ส่วนจงจื่อเหอกับลู่ลู่ยุ่งอยู่กับการเก็บเงิน จนมีเหงื่อซึมเป็นไอบางๆ บนใบหน้า

เสี่ยวเอ้อร์ขนซาลาเปาแป้งขาวมาจากร้านถึงสามตะกร้า จึงเพ...