Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 345

ฉันไม่ได้ใส่ใจกับเสียงตำหนิเบาๆ ของผู้ปกครองแม้แต่น้อย

ฉันยืนอยู่บนแท่นบรรยายมองพวกเขา ไม่ถึงสองนาที เมื่อเห็นว่าฉันไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เสียงค่อยๆ เงียบลง ห้องเรียนกลับมาเงียบอีกครั้ง

รู้สึกว่าถึงเวลาเหมาะสมแล้ว ฉันยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยปากอย่างช้าๆ

"ทุกคนพูดกันจบแล้ว ขอให้ฟังฉันสักสองประโยคนะครับ"

ทุก...