Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 333

เสาเฟินกำลังเตรียมทำหมูตุ๋นหม้อที่สอง ผมยืนมองเธอหั่นเนื้อหมูอย่างชำนาญอยู่นอกห้องครัวเล็กๆ พลางยิ้มอย่างเข้าใจ

ในขณะที่หมูตุ๋นกำลังเคี่ยวในน้ำซุปอย่างช้าๆ เสาเฟินเดินออกมาบอกผมว่า ตอนทำหม้อแรก เธอรู้สึกว่าฝีมือยังไม่คล่องนัก เพราะไม่ได้จับหม้อมาหลายปีแล้ว

แต่หม้อนี้ เธอเริ่มกลับมาจับจังหวะได้แล้ว...