ผู้หญิงผู้ควบคุม

บทที่ 297

ลิ่วปิงยกมือขึ้นเบาๆ เช็ดน้ำตาที่มุมตา

เธอไม่ได้มองมา เพียงพูดต่อไป

"ฉันไม่กล้าปล่อยตัวเลย ได้แต่ฝืนทนมาตลอด" สีหน้าของลิ่วปิงเคร่งขรึมลง ราวกับความทรงจำเหล่านั้นทำให้เธอชาชิน "แต่แม้ในสถานการณ์แบบนั้น แม่ก็ยังบ่นว่าเงินที่ฉันส่งกลับบ้านน้อยเกินไป แกบอกว่าลูกบ้านอื่นทำงานนอกบ้านส่งเงินกลับบ้านได้เดื...