Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 209

ผู้อำนวยการซูยิ้มอีกครั้ง มองอาหารเช้าที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน ส่งเสียงครางเบาๆ อย่างอ่อนโยน แล้วนั่งลงที่โต๊ะ ค่อยๆ รับประทานอย่างไม่รีบร้อน

ผมนั่งลงบนโซฟา มองเธออย่างสงบ

ผู้อำนวยการซูรับประทานไปเรื่อยๆ บางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมองผม ด้วยสีหน้าที่เป็นธรรมชาติมาก

ความรู้สึกนั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเ...