Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 187

ผมตบเขาอีกครั้ง แรงกว่าครั้งก่อนและรุนแรงกว่าด้วย

ผมถึงกับเห็นว่าใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปชั่วขณะเมื่อโดนฝ่ามือของผมฟาด

คราวนี้เขาตกตะลึง คงไม่คิดว่าผมกล้าลงมือจริงๆ

ตั้งแต่เข้ามาในห้อง ผมไม่เคยพูดสักคำ ซึ่งอาจทำให้เขาคิดว่าผมกลัวเขา แต่หลังจากที่ผมส่งของขวัญทักทายเป็นสองฝ่ามือไปแล้ว เขาดูเหมือนจะเข้...