Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 161

ซวนเฉียงยังพร่ำพูดเรื่องอื่นๆ กับผมอีกมากมาย แต่ผมไม่มีอารมณ์จะฟังเขาพูดเหลวไหลต่อไปแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะพวกผู้หญิงพวกนั้นนินทาลับหลังผม ผมคงไม่รีบร้อนขนาดนี้

ตอนนี้ คำซุบซิบเหล่านั้นเหมือนเสียงแตรเรียกให้ผมออกรบ ผมรอไม่ไหวที่จะออกเดินทางโดยเร็วที่สุด

ผมชวนซวนเฉียงกลับหอพัก ให้เขาไปนอนเสียแต่หัวค่ำ...