Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 453

ฉันมองรอยเปื้อนขนาดใหญ่ที่เปรอะไปด้วยน้ำรักของเราทั้งคู่ อดที่จะยิ้มไม่ได้

"ยังไงพวกเขาก็ไม่รู้จักเราหรอก จะบอกว่าเรามาเปิดห้องกันทุกวันหรือไง"

"บ้าน่า ฉันไม่มาอีกแล้ว"

หลิวเยวี่ยหลานขว้างหมอนใส่ฉัน นี่แหละคือตัวตนที่แท้จริงของเธอ ดูเหมือนเธอจะก้าวออกมาจากโลกของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แล้ว ฉันหยิบกร...