Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 42

เพียงแค่มองแวบเดียว ฉันก็แทบจะละสายตาไม่ได้ โชคดีที่หานถงไม่ทันสังเกตเห็น เธอรินเหล้าให้ฉันหนึ่งแก้ว แล้วรินให้เฮียอู๋อีกแก้ว จากนั้นก็รินให้เสี่ยวหัวอีกแก้ว แล้วค่อยๆ นั่งลงอย่างสง่างาม

เฮียอู๋ยกแก้วขึ้นแล้วพูดว่า "อยู่บ้านตัวเองทั้งนั้น ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมาก ดื่มเลย"

พวกเราไม่ได้พูดอะไร ยกแก...