ขโมยกลิ่นหอมแอบสุข

บทที่ 4

หน้าอกอวบอิ่มคู่งามของเธอแนบชิดร่างกายฉัน เสียดสีไปมา ฉันแทบจะรู้สึกได้ถึงยอดอกที่แข็งตัวขึ้น

ฉันเสียวซ่านจนแทบจะร้องออกมา ความรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านทั่วร่าง ความรู้สึกชาวาบหวิวนั้นทำให้วิญญาณฉันแทบจะหลุดลอยออกไป

นี่มันเมียของหลานชายฉันนะ เรามีความสัมพันธ์ต้องห้าม แต่ความรู้สึกอึดอัดแต่แสนสนิทนี้กลับกระตุ้นฉันอย่างรุนแรง แค่สัมผัสเพียงเท่านี้ ฉันก็รู้สึกเหมือนจะระเบิดออกมาแล้ว

ถ้าได้ร่วมรักกันจริงๆ คงจะวิเศษเหลือเกิน!

"มาเถอะ..." ซูเหยาใช้ขาทั้งสองข้างรัดต้นขาฉันไว้ แล้วเสียดสีไปมา ขนอ่อนนุ่มของเธอปัดผ่านกล้ามเนื้อฉันเป็นระยะ

ได้ยินเสียงครางกระเส่าของเธอ ฉันกลืนน้ำลายอย่างห้ามไม่อยู่

แต่ในตอนนั้นเอง ซูเหยากลับยกสะโพกขึ้นแล้วขยับเข้าไปบนเตียง ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอก็ก้มหน้าลงระหว่างขาทั้งสองของฉัน อ้าปากน้อยๆ

ฉันแทบจะร้องออกมา วิญญาณสั่นไหวไม่หยุด แล้วค่อยๆ ล่องลอยออกจากร่าง

"ที่รัก อยากได้จัง"

เสียงอ่อนหวานงัวเงียของเธอกระตุ้นให้สัญชาตญาณดิบของฉันระเบิดออกมา ไฟราคะลุกโชนยิ่งขึ้น ฉันพลิกตัวกดทับลงไปทันที

พุ่งเข้าใส่!

"โอ้!"

อาจเป็นเพราะน้องชายฉันไปถึงที่ที่ยังไม่เคยถูกบุกเบิก ทำให้ซูเหยาครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

ฉันรีบกอดเธอแน่น แต่ไม่กล้าพูดอะไร กลัวเธอจะตื่น

ความเสียวซ่านที่ไม่ได้สัมผัสมานานทำให้ประสาทฉันค่อยๆ ชา ในความคิดที่ว่างเปล่า ฉันรู้แต่เพียงการรุกเร้าตามสัญชาตญาณ ลืมไปสนิทว่าผู้หญิงใต้ร่างฉันคือเมียของหลานชาย

หลังจากรุกเร้าไปร่วมร้อยครั้ง ซูเหยาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

"หยุดๆๆ ฉันทนไม่ไหวแล้ว เหยาเหยาทนไม่ไหวแล้ว!"

ไม่นาน ร่างกายของเธอก็เกร็งแข็งขึ้นทันที

ถึงจุดสุดยอด!

ในสมองฉันมีความคิดบ้าๆ แวบเข้ามา...

สาวงามคนนี้แต่งเข้ามาในครอบครัวใหญ่ของเรา สิ่งที่หลานทำไม่สำเร็จ ฉันจะช่วยทำให้สำเร็จเอง!

ความคิดบ้าๆ นี้ยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้น ฉันรุกเร้าต่อเนื่อง เธอแตกพ่าย น้ำรักท่วมทะลักออกมา

ฉันบุกเบิกอย่างรุนแรง ต้องการทำงานที่หลานทำไม่สำเร็จให้สำเร็จอย่างสุดความสามารถ

ความรู้สึกที่จะปลดปล่อยที่ไม่ได้สัมผัสมานานก็มาถึง ฉันไม่อาจควบคุมได้อีก ประตูเปิดออก เริ่มพ่นพุ่งอย่างรุนแรง

เมื่อจบลง ฉันทาบร่างบนตัวเมียหลานอย่างไม่อยากจากไป กอดเธอแน่น

ฉันกลัวว่านี่จะเป็นเพียงความฝัน อยากเก็บความทรงจำนี้ไว้ให้มากที่สุด

ผู้หญิงที่ควรเป็นของหลานชายตอนนี้กำลังอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างฉัน ทั่วร่างมีเหงื่อเต็มไปหมด หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ แต่ดวงตาไม่เคยลืมขึ้นเลย

บางทีเธออาจคิดว่านี่เป็นความฝันก็ได้

เธอกอดฉันแน่น ราวกับกลัวว่าฉันจะหนีไป ศีรษะพิงอยู่บนอกฉัน แนบชิดกันแน่น

ฉันยื่นมือข้างหนึ่งกอดร่างร้อนผ่าวของเธอไว้แน่น อีกมือค่อยๆ ลูบไล้แผ่นหลังเนียนของเธา

ไม่นาน ฉันก็ได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอของซูเหยา เห็นได้ชัดว่าเธอหลับไปอีกแล้ว

แต่ตอนนี้ฉันควรทำอย่างไรดี?

ฉันรู้สึกลำบากใจขึ้นมา เมื่อกี้ฉันเสียวซ่านจนวิญญาณแทบจะลอยออกจากร่าง แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกลำบากใจ

ถ้าปลุกซูเหยาตอนนี้ ทุกอย่างที่เราทำก็จะถูกเปิดเผย

ฉันกอดร่างบอบบางของซูเหยาไว้ นอนไม่หลับเป็นเวลานาน จนกระทั่งท้องฟ้าเริ่มสว่าง ฉันรีบลุกขึ้น สวมเสื้อผ้า หยิบโทรศัพท์แล้วออกไปวิ่ง

ฉันเตร่อยู่ข้างนอกจนสว่างเต็มที่ แต่ตอนจะกลับเข้าไป ฉันกลับลังเล

ถ้าซูเหยาตื่นมาแล้วพบว่าเธออยู่ในห้องของฉัน จะจัดการอย่างไรดี?