Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 239

มือทั้งสองของฉันเคลื่อนไหวไปทั่วร่างของเหยียนเมิ่งอวี่ พอฉันอุ้มเธอมาถึงเนินเขาเล็กๆ ด้านนอก เธอก็อ่อนระทวยในอ้อมกอดของฉัน ริมฝีปากเล็กๆ ที่หอบหายใจแนบชิดข้างหูฉัน ลมหายใจอุ่นๆ ทำให้ใบหูของฉันรู้สึกคันยิบๆ

ร่างกายของฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิด ฉันกอดเหยียนเมิ่งอวี่แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

แม้จะมีเสื้...