Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 231

แววตาของเหยียนเมิ่งอวี่รับรู้ได้ว่าฉันเดินมาถึงข้างกายเธอแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของฉัน เธอเบิกตากลมโตที่เปล่งประกายวาววับขึ้นมาทันที แล้วพยักหน้าเงียบๆ

เมื่อได้รับอนุญาตจากเหยียนเมิ่งอวี่แล้ว หัวใจฉันพลันเปี่ยมไปด้วยความยินดี ฉันยื่นมือไปจับเท้างามของเธอ แล้วนวดคลึงเบาๆ

นิ้วเท้าทั้งสิบงอน้อยๆ อย่างซ...