ขโมยกลิ่นหอมแอบสุข

บทที่ 161

ในความทรงจำของผม สุยาวยังไม่เคยนอนจนถึงเวลานี้มาก่อน ในใจอดสงสารเธอไม่ได้ เมื่อคืนคงเหนื่อยมาก ผมค่อยๆ ขยับตัวเบาๆ หวังจะลุกขึ้นแอบไปคนเดียว

อาจเพราะรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของผม สุยาวส่งเสียงครางเบาๆ อย่างขี้เกียจออกมาจากริมฝีปากเล็กๆ ดวงตางามลืมขึ้นเล็กน้อย มองผมแวบหนึ่ง แล้วหลับตาลงอีกครั้ง แต่แขน...