Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 153

นิ้วมือของซูเหยาที่เรียวดั่งหน่อไม้ไผ่ หยิกจมูกของฉัน ความรู้สึกนุ่มลื่นละเอียดอ่อนนั้น ทำให้ฉันรู้สึกเคลิบเคลิ้มจนบอกไม่ถูก และตอนนี้เห็นสีหน้าของซูเหยาเริ่มเขินอาย ฉันแทบจะหลุดขำออกมาในใจ

เพราะในบ้านมีแค่ซูเหยากับฉันสองคน ความกล้าของฉันจึงมีมากขึ้น ฉันตัดสินใจใช้โอกาสอันแสนหายากนี้ ยั่วเย้าหลานสะ...