Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 145

เมื่อเห็นว่ามีเพียงเราสองคนอยู่ด้วยกัน เป่ยหลันเอ๋อร์ก็ยังคงต้อนรับฉันอย่างกระตือรือร้น

"อาจารย์จาง เรามากินกันต่อเถอะค่ะ เมื่อกี้คุยกันจนลืมกินไปเลย" เป่ยหลันเอ๋อร์ยิ้มพลางเชิญชวนฉัน แล้วใช้มือเรียวงามคีบเนื้อตุ๋นใส่ชามของฉันสองสามชิ้น "อาจารย์ลองชิมนี่สิคะ"

"คุณเป่ย ผมตักเองได้ครับ" ฉันมองชามที่...