ขโมยกลิ่นหอมแอบสุข

บทที่ 144

เห็นคุณเป่ยหลานเออร์ผู้งดงามตักอาหารให้ตัวเอง ผมรู้สึกประหม่าอยู่บ้าง รีบพูดว่า "คุณเป่ย ผมตักเองได้ครับ เชิญคุณทานเถอะครับ"

ถึงแม้จะมีคำกล่าวว่าน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า แต่ผมไม่กล้าตักอาหารใส่ชามของคุณเป่ยหลานเออร์ มันเหมือนเป็นการไม่ให้เกียรติ เพราะความสัมพันธ์ของเรายังไม่สนิทถึงขนาดนั้น

"อาจารย์จ...