Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 738

"แปะ! แปะ! แปะ!"

ฉันตบเป็นจังหวะไม่หยุด

เสียงนั้นฟังคล้ายเสียงปะทะกันของร่างสองร่าง

ตอนแรกลั่วชุนฮวายังอดกลั้นไม่ส่งเสียง แต่เมื่อผ่านไปหนึ่งสองนาที เธอก็เริ่มครางเสียงหวานเย้ายวน เสียงหนึ่งดังกว่าอีกเสียง หนึ่งยั่วยวนกว่าอีกเสียง แถมแฝงความเจ็บปวดเล็กน้อย

แต่ไม่เป็นไร ที่นี่ไกลจากถนนใหญ่ ไม่มีใค...