Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 687

ประณีตาดึงแขนฉันไว้ "นั่งต่ออีกหน่อยสิ อีกสองวันฉันต้องกลับเมืองแล้ว ต่อไปคงไม่ได้เจอกันง่ายๆ"

พอได้ยินอย่างนั้น ฉันก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์ขึ้นมา ถึงแม้ว่าฉันเองก็จะเข้าเมืองในอนาคต แต่อย่างน้อยก็ต้องอีกปีหนึ่งนี่นา!

"ก็ได้ ฉันจะนั่งต่ออีกสักพัก"

ประณีตาจึงดึงฉันให้นั่งลงอีกครั้ง

จากนั้น ฉันก็เห็น...