Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 552

ลุงจางยิ่งพูดไม่หยุดเพราะฤทธิ์เหล้า ปากเจื้อยแจ้วไม่ขาดสาย

มื้อนี้กินกันยาวจนเกือบสี่ทุ่ม เห็นว่าเวลาสมควรแล้ว ผมจึงกำชับน้องหลิวเป็นพิเศษให้แต่งตัวดีๆ หน่อยพรุ่งนี้ เพราะผมจะพาไปโรงพยาบาล

น้องหลิวพยักหน้าหนักแน่น "พี่เชา วางใจได้เลยครับ ผมไม่ทำให้พี่ขายหน้าแน่นอน"

ผมพยักหน้ารับ แล้วประคองลุงจางอ...