ช่างภาพส่วนตัว

บทที่ 5

ฉันมั่นใจอย่างยิ่งว่าชินเฟยต้องรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวฉัน แต่เธอกลับไม่มีทีท่าจะถอยหนี ตรงกันข้ามเธอยังเพิ่มจังหวะการขยับตัวให้เร็วขึ้น

การเสียดสีเช่นนี้ ทำให้ไฟราคะที่ลุกโชนอยู่ในใจฉันพลุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง

ความปรารถนาพลุ่งพล่านไปตามกระแสเลือดจนถึงศีรษะ มีความรู้สึกอะไรที่จะเร้าอารมณ์ยิ่งกว่านี้อีกหรือ?

แรกเริ่มฉันค่อยๆ เอามือจับเอวบางของเธอเบาๆ แต่ไม่พอใจเพียงเท่านั้น ฉันค่อยๆ เลื่อนมือใหญ่ของฉันลงต่ำ ลูบไล้ขาเรียวงามกลมกลึงที่ทำให้ผู้ชายนับไม่ถ้วนต้องหลงใหล

ขาเรียวงามกลมกลึงที่สัมผัสได้ในมือ นุ่มละมุนและลื่นเนียน ความรู้สึกนั้นช่างวิเศษเกินบรรยาย ทั้งยังมีภาพที่ยั่วยวนเย้ายวนใจ ทำให้ฉันตื่นเต้นจนควบคุมตัวเองไม่ได้

กางเกงขาสั้นตัวใหญ่ยังคงพองขยายขึ้นเรื่อยๆ กระแทกไปมา บางครั้งก็เลื่อนไปอยู่ระหว่างสะโพกผายของเธอ แม้จะมีผ้ากั้นอยู่หลายชั้น ชินเฟยก็ยังรู้สึกถึงความร้อนแรงอันทรงพลังของฉัน

"พี่เชา ที่จริงหนูเพิ่งเรียนรู้เทคนิคใหม่มา พี่อยากลองไหมคะ?" ชินเฟยตัวสั่นเทา เธอหันมามองฉันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งราคะ ฉันเห็นว่าแก้มเธอแดงก่ำ ลมหายใจเธอดูเหมือนจะเริ่มถี่กระชั้น

เห็นได้ชัดว่า การยั่วยวนของฉันทำให้เธอเองก็ควบคุมตัวเองได้ยากเช่นกัน

"พี่เชาอยากลองเทคนิคใหม่ของเฟยน้อยแน่นอน" ฉันกระซิบข้างหูเธอเบาๆ พร้อมกับเพิ่มจังหวะการเสียดสีให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ

ไม่นาน เธอก็ถูกฉันยั่วเย้าจนตัวอ่อนระทวยไปทั้งร่าง ยืนไม่อยู่อีกต่อไป เธอจึงหันตัวมาพิงอกฉัน ดวงตาเธอเลื่อนลอย ริมฝีปากอิ่มสีชมพูเผยอออกเล็กน้อย ลมหายใจหอมหวาน เธอครางเบาๆ ด้วยเสียงที่มีเพียงเราสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน:

"พี่เชา เทคนิคใหม่ของหนูคือการเล่นเครื่องดนตรี การเป่าแตร ก่อนหน้านี้หนูฝึกกับของปลอมมาก่อน วันนี้จะใช้เครื่องดนตรีของพี่ฝึกเป่าแตรให้ดีๆ..."

ชินเฟยค่อยๆ ดิ้นออกจากอ้อมกอดของฉัน แล้วในวินาถัดมาเธอก็ย่อตัวลงไป

มือเล็กของเธอเลื่อนขึ้นไปที่กางเกงขาสั้นตัวใหญ่ของฉัน และดึงซิปลงทันที

ฉันไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลยว่าชินเฟยจะกล้าขนาดนี้

ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอก็ดึงซิปกางเกงฉันลง และสิ่งนั้นก็ดีดตัวออกมาราวกับสปริง

"โอ้..."

ชินเฟยเปล่งเสียงอุทานเบาๆ ดวงตาคู่นั้นจ้องมองสิ่งนั้นของฉันตรงๆ เธอตกตะลึงไปทั้งร่าง

"โอ้แม่เจ้า พี่เชา ทำไมของพี่ถึงใหญ่เหมือนลาเลยคะ?"

สิ่งที่น่าตกใจขนาดนี้ คงทนทานมากแน่ๆ สินะ?

ความคิดที่ผุดขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้ชินเฟยรู้สึกกระวนกระวายไปทั้งตัว

มือเล็กทั้งสองข้างของเธอประคองสิ่งนั้นของฉันราวกับเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สุด

แล้วเธอก็ใช้ริมฝีปากเล็กๆ สีแดงเชอร์รี่ ค่อยๆ อมเครื่องดนตรีนั้น เริ่มเป่าบทเพลงอย่างลึกซึ้ง

ต้องยอมรับว่าเทคนิคของชินเฟยนั้นใหม่จริงๆ

เธอเริ่มด้วยการใช้ปากเล็กๆ ไล่ไปตามขอบ จูบเบาๆ ขณะที่มือเล็กๆ ยังคงนวดคลึงไม่หยุด ราวกับกำลังกดเครื่องดนตรี

ฉันรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ความรู้สึกนั้นดีกว่าตอนที่ใช้มือขวาของตัวเองมากมายนัก!

เป็นครั้งคราว ชินเฟยยังซุกซนจูบลงไปที่ถุงด้านล่างของฉัน

ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ ชินเฟยช่างเร่าร้อนเหลือเกิน!

ไม่เช่นนั้นทำไมเธอถึงจะกล้าเช่นนี้?

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ฉันไม่รู้ก็คือ ในความคิดของชินเฟย เธอไม่สนใจแล้วว่าเป็นใคร เธอเพียงต้องการความรู้สึกทางดนตรีที่มากขึ้นเรื่อยๆ

เพียงแต่การอบรมเลี้ยงดูในครอบครัวของเธอ ทำให้เธอดูเป็นคนเคร่งครัดประเพณี จึงทำให้เธอล้มเหลวในการต้อนรับแขกถึงสองครั้ง

หากไม่ใช่เพราะเธอถูกบังคับให้มาที่คาราโอเกะแห่งนี้ และบังเอิญเจอเหตุการณ์เช่นนี้พอดี ฉันคงไม่มีโอกาสเช่นนี้!