Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 484

ผมมองสายตาของหมอไป๋ ไม่สามารถปฏิเสธได้ตรงๆ ไม่เช่นนั้นจะทำให้หมอไป๋เสียหน้ามากเกินไป

ผมจึงได้แต่เอ่ยปากว่า "เรื่องนี้ต้องไปดูอาการจริงๆ ก่อน ถึงจะวินิจฉัยได้ว่าเป็นอย่างไร"

พอหมอไป๋ได้ยินเช่นนั้น เธอก็พยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า "งั้นเราไปกันเลยดีกว่า"

ผมถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ผมยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่...