Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 456

ในขณะที่ผมกำลังมองไปรอบๆ ผมรู้สึกว่าเสื้อผมถูกดึง ก้มลงมองเห็นน้องโฉ่วกำลังดึงเสื้อผมพลางชี้มือไปทางด้านข้าง

ผมมองตามทิศทางที่เขาชี้ แล้วต้องสูดลมหายใจเฮือกด้วยความตกใจ ไม่นึกเลยว่าคนกลุ่มเมื่อวานนั่งอยู่แถวๆ ที่นั่งของหวังเค่อพอดี

ไม่คิดว่าหวังเค่อคนนี้จะระมัดระวังขนาดนี้

จริงๆ แล้ว พวกเราคิดมาก...