Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 386

ผมตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าคุณเหวินเหวินคงไปเข้าเรียนแล้ว เมื่อดูเวลาก็พอดีที่ผมต้องไปห้องพยาบาลเหมือนกัน จึงรีบล้างหน้าแปรงฟันแล้วมุ่งหน้าไปที่นั่น

พอออกจากประตู ขาผมอ่อนแรงทันที รู้สึกมึนหัวตาลาย อดที่จะยิ้มขื่นไม่ได้ คงเป็นผลพวงจากความบ้าคลั่งเมื่อคืน

เมื่อคืนนี้ เหวินเหวินอยู่ท...