ช่างภาพส่วนตัว

บทที่ 3

วรรณกรรมจีน

แน่นอน ร่างอันอ่อนระทวยของชินเฟยนั้น ชายใดเล่าจะอดใจไหว!

"พี่เชา คุณใจดีจัง" ชินเฟยคลุมเสื้อนอกของผมไว้ ยิ้มหวานให้ก่อน แล้วมองผมด้วยแววตาซับซ้อนพร้อมกล่าวขอบคุณ

เมื่อเห็นรอยยิ้มของชินเฟย ผมถึงกับเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ เธอต้องตั้งใจทำแบบนี้แน่ๆ เพราะก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเห็นเธอยิ้มให้ผมแบบนี้มาก่อนเลย

และในตอนนั้นเอง ชินเฟยกัดฟันมองซ้ายมองขวา เห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ ราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่างที่สำคัญ เธอพูดอย่างหนักแน่นว่า "พี่เชา เมื่อเทียบกับผู้ชายน่ารังเกียจพวกนั้น ฉันขอเลือกพี่ดีกว่า"

"ถ้าเราสองคนจะทำอะไรกันตอนนี้ ฉันยอมให้พี่นะ พี่จะเอาไหม?"

ผมถึงกับตะลึงไปทั้งตัว!

คำพูดของชินเฟยทำให้หัวใจผมเต้นรัวจนถึงขีดสุด

ผมมีใจให้ชินเฟยมาตั้งนานแล้ว โดยเฉพาะรูปร่างอันงดงามของเธอ และขายาวเรียวสวยนั่น! ถ้าได้สมหวังกับชินเฟย ผมคงจะมีความสุขจนแทบบ้า

ผมกำลังจะอ้าปากพูด แต่ใครเลยจะรู้ว่าชินเฟยจะหันมาประคองใบหน้าผมไว้ แล้วจูบลงมาที่ริมฝีปากผมทันที

ริมฝีปากของชินเฟยนุ่มนิ่มราวกับวุ้น ทั้งยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ หวานละมุน

เธอเหมือนงูเลื้อยที่ลื่นไหล พยายามสอดลิ้นเข้ามาในปากของผม

การกระทำของชินเฟยเหมือนค้อนที่ทุบทำลายกำแพงป้องกันในใจผมลงจนสิ้น

ผมแทบระเบิดสมอง ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นอีกต่อไป รีบโอบกอดเอวบางของเธอแน่น ให้ร่างของเธอแนบชิดกับร่างของผม

มือข้างหนึ่งของผมลูบลงไปที่สะโพกกลมของเธอที่เหมือนลูกท้อน้ำผึ้ง แล้วบีบมันอย่างแรง

ขณะที่ผมกำลังตื่นเต้นสุดขีด จู่ๆ ชินเฟยก็ผลักศีรษะผมออก

ผมมองเธอด้วยความสงสัย เธอค่อยๆ หายใจ ลมหายใจหอมกรุ่นจากริมฝีปากเล็กสีแดงเชอร์รี่ของเธอปะทะใบหน้าร้อนผ่าวของผม

ชินเฟยจ้องมองผมนิ่งๆ แล้วพูดว่า "พี่เชา พี่จะรัดฉันตายอยู่แล้ว"

ตอนนั้นเองผมถึงรู้ตัวว่า มือข้างหนึ่งของผมกำลังบีบสะโพกเซ็กซี่ของเธอแน่น อีกมือหนึ่งโอบรอบเอวบางระหง

ที่สำคัญกว่านั้น กางเกงขาสั้นของผมกำลังแนบชิดกับจุดนั้นของเธอพอดี

ชินเฟยไม่ได้ใส่กางเกงในไว้ตรงนั้น ยิ่งเสียดสีกันไปมา ยิ่งทำให้ผมตื่นเต้นจนแทบขาดใจ

ความร้อนผ่าวที่ตั้งตระหง่านแนบชิดกับตรงนั้นของเธอ ช่างวิเศษเหลือเกิน!

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้คัดค้าน ผมก็กล้ามากขึ้น จับเอวบางของเธอไว้ แล้วดันสะโพกเข้าหาอย่างแรง

ส่วนที่ร้อนผ่าวราวกับจะทะลุกางเกงขาสั้นของผม เข้าไปสัมผัสความอบอุ่นข้างใน!

ตอนนี้ร่างของชินเฟยสั่นระริกโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากเล็กสีแดงเผยอออก ลมหายใจหอมกรุ่นพรั่งพรูออกมาไม่หยุด

เธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวนั้นอย่างแน่นอน แรงกระแทกอันยิ่งใหญ่นั้นส่งผลกระทบถึงจิตใจของเธอ ทำให้เธอรู้สึกสับสนอย่างประหลาด

"โอ้... ฮึ่ม..."

ใบหน้างามของชินเฟยแดงระเรื่อทันที เธอบิดตัวพลางส่งเสียงแปลกๆ

ผมรีบปล่อยมือ แล้วอธิบายเสียงเบา "เฟยเล็ก เธอสวยเกินไป พี่เชาตื่นเต้นมาก ขอโทษนะ"

หลังจากที่ผมปล่อยตัวชินเฟย เธอขยับตัวเล็กน้อย แล้วหน้าแดงมองไปที่ส่วนที่ตั้งตระหง่านในกางเกงขาสั้นของผม พึมพำว่า "พี่เชา ไม่นึกเลยนะ ของพี่แข็งแกร่งยิ่งกว่าวัวซะอีก!"

คำพูดของเธอช่างมีความหมายลึกซึ้ง

ผมแทบทนไม่ไหวอยู่แล้ว รูปร่างที่สมบูรณ์แบบของชินเฟย และท่าทางยั่วยวนของเธอ ยิ่งทำให้เลือดฉีดพล่านไปทั่วร่างผม