ช่างภาพส่วนตัว

บทที่ 277

โดยรวมแล้วมีเรื่องให้ต้องคิดมากมายเหลือเกิน ผมรู้สึกสับสน

เมื่อถึงบ้านฟ้าก็มืดสนิทแล้ว

เฉินรองไม่ได้ทำตัวเป็นคนนอก ถึงขั้นทำอาหารไว้ให้ผม พวกเราสองคนนั่งลงกินข้าวและดื่มเหล้ากันบ้าง

พอเหล้าเข้าปากคนละครึ่งจิน คำพูดก็เริ่มมากขึ้น

เฉินรองพูดแต่คำยกยอและอิจฉา ทำให้ความรู้สึกหลงตัวเองของผมพองโตขึ้นอย่...