Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 232

"ห้องนี้รกอยู่ เดี๋ยวค่อยเข้ามาใช้นะ"

ผมพูดออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับว่าเขาเข้ามาแล้วกำลังทำเรื่องนี้อยู่ตลอด

หยางชิงชิงถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที "ได้ค่ะ ได้"

ชินเจียวหยิ่งสังเกตเห็นรูที่เสื้อผมขาด ดวงตาเธอฉายแววเป็นห่วง "โตเป็นผู้ใหญ่แล้วยังใส่เสื้อผ้าขาดๆ อีก ไม่ใช่ว่าไม่มีเงินซื้อใหม่นี่...