Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 230

"พี่เฉา คุณ..."

ขณะที่ผมย่อตัวก้าวไปทางนั้นหนึ่งก้าว หยางชิงชิงร้องเรียกเบาๆ แต่ผมรีบปิดปากเธอทันที

"อาจจะมีคนบาดเจ็บ เราไปดูกันเถอะ" เสียงของผมเบาจนแทบไม่ได้ยิน เห็นได้ชัดว่าต้องการลดการปรากฏตัว

ใบหน้าเล็กๆ ของหยางชิงชิงแดงระเรื่อด้วยความอาย แต่เธอก็พยักหน้า

เธอก็อยากดูเหมือนกัน

ไม่รู้ว่าการทำ...