Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 211

คนหนึ่งหน้าตาน่าเกลียดยิ่งกว่าอีกคน สมกับคำว่าดูหน้าเห็นใจ แต่ละคนช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน!

ผมย่างเท้าไปที่หน้าประตูห้องนั้น แล้วค่อยๆ แนบหูกับประตู

ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไรต่อไป มีเพียงความห่วงใยเดียวว่าต้องไม่ให้ทงอาอาเป็นอะไร อย่าให้เธอถูกย่ำยี

แต่ผมฟังอยู่นานก็ไม่ได้ยินความเคลื่อนไหวอะไร...