Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1603

เขาจ้องหน้าเฒ่าแผลเป็นอย่างดุดัน

เฒ่าแผลเป็นตกใจจนหน้าซีด คลานอีกสองก้าวมากอดขาผม พูดทั้งน้ำตาไหล "อาจารย์หวัง อาจารย์หวัง ไว้ชีวิตกระผมด้วย กระผมตาบอดไม่รู้จักคุณค่าพลอย ล่วงเกินท่านไป ขอโอกาสกระผมสักครั้งเถิด!"

เขาพูดไปก้มหัวคำนับผมไป!

ผมเหลือบมองคนอื่นๆ ทุกคนต่างนิ่งเงียบราวกับจับอยู่ในความหนา...