Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1549

ในขณะที่พวกเขากำลังโทรศัพท์อยู่นั้น สู่ฝางคนนั้นไม่ได้เอ่ยอะไรสักคำ เขายืนตัวตรงและจ้องมองฉันอย่างเขม็ง

ในดวงตาของเขาไม่มีความมั่นใจและความหยิ่งยโสเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว แต่กลับเต็มไปด้วยความระแวดระวัง ราวกับนายพรานที่จ้องมองเหยื่อ พร้อมจะโจมตีได้ทุกเมื่อ

ฉันเข้าใจดี หลังจากปะทะกันเมื่อครู่ ไอ้หมอ...