Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1296

ฉันอยากจะออกไปเดินเล่นข้างนอก แต่คฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนี้ คงมีคนอื่นอยู่ด้วยแน่ๆ ถ้าใครเห็นฉันคงไม่ดีแน่ พี่เจ้าก็กำชับไว้แล้วให้ฉันอยู่แต่ในห้องนี้

ดังนั้น ฉันจึงได้แต่นั่งเฉยๆ อยู่ตรงนั้น

ผ่านไปราวยี่สิบนาที ขณะที่ฉันกำลังงัวเงียจะหลับ ฉันได้ยินเสียงฝีเท้า

ไม่นาน ฉันเห็นคนๆ หนึ่งเดินผ่านประตูไป

...