Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 120

ผมคอยสังเกตสีหน้าของจางหงเสวียอยู่ตลอด แอบมองเธอผ่านช่องนิ้วมือเล็กน้อย รู้ว่าถึงเวลาที่ต้องอธิบายแล้ว จึงเริ่มพูดทันที

"หงเสวีย ที่ผ่านมาผมไม่ได้บอกความจริงกับเธอ มันเป็นความผิดของผมเอง ผมแค่ไม่อยากสร้างปัญหาให้เธอ แล้วก็เรื่องนี้มันน่าอับอายด้วย ผมกลัวเธอจะหัวเราะเยาะว่าผมโง่น่ะสิ!" ผมร่ำไห้ออก...