Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1098

ยิ้มอย่างฝืนๆ

"อืม ใช่ค่ะ อย่างน้อยก็ใช้ได้สักสองปี"

ผมยิ้มตอบ ฝืนๆ เช่นกัน

เราออกจากตึก แล้วนั่งแท็กซี่ไปร้านอาหาร

พอลงจากรถ เหมยจื่อจูงมือผมเดินไปข้างหน้า เดินได้ไม่กี่ก้าว—

"จินสุ่ย?"

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง

ผมตกใจ เฮ้ย! นี่มันไม่ใช่—

ผมหันกลับไปมอง และก็ใช่จริงๆ จางต้าหลง!

"เอ้...