Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 41

"อะไรนะ?!"

เหลยเม่งตกใจ ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเครียดขรึม

"แกกำลังหลอกข้าเหรอ?"

"ไม่ได้หลอกนะ คนเรามีความฝันต่างกัน บังคับกันไม่ได้หรอก"

เย่ไหลพูดจบก็หันไปมองจางลั่ง

"อิ่มหรือยัง?"

"อิ่มแล้วครับ คุณเย่"

จางลั่งเช็ดมุมปาก ตบท้องตัวเองพลางตอบ

"ถ้าอิ่มแล้วก็ไปกันเถอะ"

เย่ไหลยิ้มน้อยๆ แล้วหันกลับไปมองเหลยเม่...