ความสัมพันธ์ชั้นสูง

บทที่ 5

เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ไม่รู้อะไรเลย และไม่ใช่คนไร้ประสบการณ์ที่ซุ่มซ่าม

แต่พอคิดว่าอีกฝ่ายเป็นเจ้าหญิง เป็นผู้สูงศักดิ์ เป็นเจ้าหญิงน้อยที่งดงามและน่าหลงใหล เขาก็ไม่อาจสงบใจลงได้

เมื่อมองท้องฟ้าที่กำลังจะมืดลง เอเดนอาบน้ำอย่างพิถีพิถัน แล้วสวมชุดผู้ติดตามตัวใหม่ น่าเสียดายที่เขามีแต่เสื้อผ้าแบบนี้ แต่อย่างน้อยเขาก็เลือกชุดที่ยังไม่เคยใส่ และออกเดินทางอย่างเป็นทางการ

การให้สุภาพสตรีรอนานไม่ใช่นิสัยที่ดี เอเดนจึงไปถึงห้องที่มองเห็นดวงดาวในตำหนักด้านข้างตามที่เจ้าหญิงบรรยายไว้แต่เนิ่นๆ

เอเดนค่อยๆ ผลักประตูเข้าไปอย่างระมัดระวัง

แน่นอนว่าเจ้าหญิงยังไม่อยู่ เอเดนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

การตกแต่งภายในห้องเรียบง่าย แทบไม่แตกต่างจากห้องนอนทั่วไป สิ่งเดียวที่โดดเด่นคือเตียงใหญ่กลางห้อง แค่มองก็รู้ว่าน่าจะนุ่มสบายมาก พอนึกถึงว่าอีกไม่นานเขาจะต้องกลิ้งเกลือกอยู่บนนั้นกับเจ้าหญิง แม้แต่เอเดนผู้หน้าหนาก็ยังรู้สึกอายเล็กน้อย รีบหยุดความคิดฟุ้งซ่านนั้นทันที

เอเดนเดินไปที่เตียง พบผ้าปิดตาและเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่วางอยู่ข้างหมอน

เอเดนเข้าใจทันที

ท้ายที่สุดแล้ว อีกฝ่ายเป็นเจ้าหญิง ส่วนเขาเป็นสามัญชน ถึงแม้จะได้รับความสนใจจากเจ้าหญิง เขาก็ไม่มีทางมีอำนาจตามใจตัวเองในความสัมพันธ์นี้ได้

ไม่ว่าเจ้าหญิงจะอยากเล่นอะไร เขาก็พร้อมจะตามใจจนถึงที่สุด

เอเดนจึงถอดเสื้อผ้าของตัวเองและสวมเสื้อเชิ้ตบางจนแทบเรืองแสงนั้นอย่างเป็นธรรมชาติ การสวมเพียงเสื้อตัวเดียวในยามเย็นทำให้รู้สึกหนาวเล็กน้อย เอเดนคิด

เขาคำนวณเวลาแล้วว่าน่าจะพอดี จึงคุกเข่านั่งบนเตียงใหญ่และสวมผ้าปิดตา

เฉียวก้าวเข้ามาในตำหนักด้านข้างพร้อมกับแสงสุดท้ายของวัน

ในชั่วขณะนั้นเอง ของเหลวไร้สีไร้กลิ่นถูกทำให้แตกกระจายอยู่ที่มุมห้อง แต่เสียงเบาเกินกว่าใครจะสังเกตเห็น

หลังจากเข้ามา เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่ก็ไม่ได้คิดมาก เดินไปสองก้าวแล้วนึกขึ้นได้ว่าน้องสาวนัดให้เขามาที่ตำหนักด้านข้างเพื่อปรึกษาเรื่องราชการ แต่ไม่ได้บอกว่าชั้นไหนห้องไหน และเขาก็ไม่ได้รอให้สาวใช้นำทาง ตอนนี้เขาต้องค้นหาทีละห้องแล้ว หวังว่าน้องสาวจะไม่โกรธที่เขามาช้า

ตำหนักด้านข้างใหญ่มาก เฉียวต้องใช้เวลาพอสมควรในการผลักประตูทีละบาน แปลกที่เขารู้สึกร้อนรุ่มและกระวนกระวายขึ้นมา ร่างกายเกิดความรู้สึกแปลกประหลาดที่ดึงดูดให้เขาเดินไปในทิศทางหนึ่ง

หลังจากสวมผ้าปิดตา โลกของเอเดนตกอยู่ในความมืด ทำให้ประสาทสัมผัสอื่นๆ ไวขึ้น เขาเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกาย

ห้องนี้ต้องมีปัญหาแน่

เขาถูกบังคับให้เกิดอารมณ์ เขารู้สึกได้ว่าความปรารถนาของตนค่อยๆ ตื่นตัว เขาถึงกับได้กลิ่นฟีโรโมนของตัวเอง

ช่างน่าขันที่คนชั้นต่ำไร้การศึกษาอย่างเขากลับมีฟีโรโมนกลิ่นไผ่อันสะอาดบริสุทธิ์

น่าเสียดายที่เจ้าหญิงเป็นเบต้า ไม่ว่าฟีโรโมนจะหอมแค่ไหนก็ไม่สามารถยั่วยวนเจ้าหญิงได้ เอเดนถอนหายใจ

ยิ่งเฉียวเดิน อาการก่อนหน้าก็ยิ่งรุนแรง ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าตัวเองกำลังเกิดอารมณ์

เขาไม่ใช่โอเมก้าที่ต้องปกป้องตัวเอง และการที่อัลฟ่าเกิดอารมณ์ก็ไม่ได้ส่งผลมากนัก อย่างน้อยก็ไม่ได้ก่อความวุ่นวายในสังคมเหมือนโอเมก้า เขาจึงไม่ได้พกยาระงับฮอร์โมนติดตัว แต่ตอนนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น เขาเกิดอารมณ์แล้ว