Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 242

ในห้องเหลือเพียงสองคน

เอเดนถอดกางเกงด้วยความโมโห แยกขานั่งบนเตียง ประคองอวัยวะของตัวเองราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า ทั้งลูบทั้งขยำ แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ

เทเรนซ์นั่งลงข้างเอเดน แกล้งทำเป็นปลอบ "รักษาไม่หายก็ไม่เป็นไรหรอก" แต่ในใจคิดว่า ตราบใดที่ฉันยังอยู่ ส่วนหน้านายก็ไม่จำเป็นต้องใช้อยู่แล้ว แต่เขาไม่ได...