Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 162

อายเติ้นรู้สึกเขินอาย เขาดึงมือออก "ได้ๆๆ ฉันยอมรับว่าฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย พอใจไหม?"

ซีเอิลอดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก เขาผลักอายเติ้นไปที่โต๊ะ วางกล่องอาหารลงบนโต๊ะ แล้วอย่างเอาใจช่วยดึงเก้าอี้ให้อายเติ้น

การที่อัลฟ่าสองคนทำแบบนี้ดูแปลก แต่อายเติ้นกับซีเอิลเป็นแบบนี้มาตลอด

ดังนั้นทั้งสองจึงไม่รู...