บทที่ 3
จางเฉียงมีใบหน้าที่หล่อเหลาเริ่มแดงระเรื่อ หายใจเริ่มถี่ขึ้น ตั้งแต่เธอออกมา เขาก็จ้องมองเธอไม่วางตา ดวงตาเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างรุนแรง "อืม พี่สะใภ้ เป็นอะไรหรือ?"
หลังจากที่เจ้าเหมิงกลับบ้านและอาบน้ำ เธอสวมชุดกระโปรงสายเดี่ยวที่บางเบาและเย็นสบาย ผ้าสีขาวดูโปร่งแสงภายใต้แสงไฟ สามารถมองเห็นเงาของชุดชั้นในได้รางๆ
"พี่สะใภ้ คุณสวยมาก เหมือนนางฟ้าเลย" สายตาของเขากวาดมองไปทั่วร่างของเธอ หยุดอยู่ที่เอวและต้นขาของเธอ
แม้จะไม่มีการสัมผัสจริงๆ แต่ก็เหมือนกับว่าเขาได้ลูบไล้ร่างกายของเธอไปทั่วแล้ว
เจ้าเหมิงรู้สึกถึงสายตาของจางเฉียง ราวกับถูกลวกด้วยน้ำร้อน เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว
เจ้าเหมิงเตือนจางเฉียงอย่างระมัดระวัง "คุณจาง ขอบคุณที่ส่งสามีฉันกลับบ้าน คุณควรกลับไปได้แล้ว"
แต่จางเฉียงไม่สนใจคำไล่ของเธอ เขาลุกขึ้นทันทีและคว้ามือของเจ้าเหมิง "พี่สะใภ้ ผมสัญญาว่าจะไปก่อนฟ้าสาง!"
"อย่านะ!" ไม่ว่าเจ้าเหมิงจะดิ้นรนอย่างไร เธอก็ถูกชายหนุ่มกอดไว้ในอ้อมแขน
ในชั่วขณะนั้น เจ้าเหมิงจินตนาการไปหลายอย่าง เธอรู้สึกกลัวการกระทำที่เหมือนการนอกใจ แต่ในส่วนลึกของจิตใจ เธอก็มีความปรารถนาเล็กๆ
ด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนเช่นนี้ ทำให้เจ้าเหมิงไม่รู้จะทำอย่างไร เธอมีลางสังหรณ์ว่าถ้าเธอยังคงพัวพันต่อไป เธออาจจะทำบางสิ่งที่ทรยศต่อสามีของเธอ!
"ฉันมีสามีแล้ว คุณรีบออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!" เจ้าเหมิงเตือนด้วยฟันที่กัดแน่น
เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก หัวใจเต้นแรง และโดยสัญชาตญาณเธอต้องการหลบหนี
จางเฉียงจับมือเธอไว้ไม่ให้ดิ้นรน อีกมือหนึ่งลูบไล้ร่างกายของเธอผ่านชุดนอนอย่างไม่ยั้ง
ทันใดนั้น คลื่นไฟฟ้าก็แล่นไปทั่วร่างกาย
เจ้าเหมิงเบิกตากว้าง ร่างกายของเธอมีความไวต่อความรู้สึกอยู่แล้ว เธอตอบสนองทันที และเริ่มครางออกมาโดยไม่รู้ตัว
"ไม่ อย่า"
เจ้าเหมิงดิ้นรนอย่างอ่อนแรง แต่ไม่คาดคิดว่าการกระทำเช่นนี้กลับทำให้จางเฉียงตื่นเต้นมากขึ้น มือที่เคลื่อนไหวไปทั่วร่างกายของเธอค่อยๆ กลายเป็นรุนแรงมากขึ้น บีบเค้นอย่างแรง
"พี่สะใภ้ รู้สึกดีไหม?" จางเฉียงหัวเราะเบาๆ อย่างพึงพอใจ เมื่อเห็นว่าถึงเวลาแล้ว เขาก็สอดมือเข้าไปใต้กระโปรงของเจ้าเหมิง
"อ๊ะ" เจ้าเหมิงที่กำลังมึนเมาในความรู้สึก เมื่อรู้สึกว่าส่วนนั้นของเธอถูกรุกล้ำ แนวป้องกันในใจเธอก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง เธอร้องครางออกมา
ทั่วร่างกายร้อนผ่าว ความรู้สึกแปลกประหลาดโถมเข้ามาเป็นระลอก ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ถูกกระตุ้นออกมา ทำให้ท้องน้อยของเธอเกิดความอบอุ่นและไหลทะลักออกมา
เจ้าเหมิงรู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกายของเธอ รู้สึกอับอายแต่ก็มีความตื่นเต้นที่บอกไม่ถูก ภายใต้เทคนิคการยั่วยวนอันชำนาญของจางเฉียง เธอค่อยๆ ทนไม่ไหว ความปรารถนาค่อยๆ สะสมถึงจุดสูงสุด
ตอนนี้เธอแทบจะสูญเสียสติสัมปชัญญะ ถูกทรมานด้วยความต้องการทางร่างกายจนแทบบ้า
เธอไม่สนใจแล้วว่าชายตรงหน้าเป็นใคร เส้นแบ่งอะไรก็ถูกโยนทิ้งไป ไม่ว่าจะเป็นใคร ตอนนี้เธอแค่ต้องการให้อีกฝ่ายช่วยบรรเทาความว่างเปล่าของเธอ
ในที่สุด
เธอยกแขนทั้งสองข้างขึ้นและกอดเอวของชายหนุ่มแน่น
จางเฉียงเห็นดังนั้น ใบหน้าของเขาแสดงความยินดีอย่างล้นหลาม เขารู้ชัดว่าเจ้าเหมิงมีอารมณ์แล้ว เขาอุ้มเจ้าเหมิงขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนอนรับแขกที่อยู่ติดกับห้องนอนหลัก วางเธอลงบนเตียง
ชายหนุ่มยืนอยู่หน้าเตียง ไม่พูดอะไรและปลดเข็มขัด แยกขาอันเรียวยาวของเจ้าเหมิง โน้มตัวลงและสอดใส่เข้าไป
"อ๊ะ อย่า!"
เจ้าเหมิงร้องด้วยความตกใจ ดิ้นรนอย่างรุนแรง ต่อต้านชายที่อยู่บนร่างของเธอ
"พี่สะใภ้ อย่าหนีบขาแน่นขนาดนั้นสิ มา ให้ผมดูหน่อย!" ครั้งแรกไม่สำเร็จ แต่จางเฉียงไม่สนใจ เขายิ้มเจ้าเล่ห์และแยกขาที่ปิดสนิทของเธอออกอย่างแรง
"พี่สะใภ้ คุณร้องเสียงดังเกินไป ระวังจะปลุกพี่ลู่นะ!"
เจ้าเหมิงรีบปิดปากตัวเอง
ตอนนี้สถานการณ์ไม่ดีจริงๆ ห้องข้างๆ คือสามีของเธอที่เมาหลับไป และเพียงผนังกั้น เธอกำลังทำเรื่องชั่วช้ากับชายอีกคน
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ จางเฉียงยิ่งพอใจ มือใหญ่จับขาทั้งสองของเจ้าเหมิง "พี่สะใภ้ คุณเชื่อฟังหน่อย ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีแน่นอน"