Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 145

เมื่อเห็นแม่ของซุนและคนอื่นๆ หันมามองตัวเอง ซุนเย่ว์รู้สึกเครียดอย่างมาก เธอกำมือแน่นและก้มหน้าลง

"ฉันลาออกแล้วค่ะ" ซุนเย่ว์ต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะพูดประโยคนี้ออกมาได้

"อะไรนะ!" แม่ของซุนตบโต๊ะกาแฟเสียงดัง ทำให้แก้วบนโต๊ะกระดอนขึ้นมาหลายครั้ง "เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"สามเดือน...