Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 902

ยางเสาว์มองเอมี่ด้วยสายตาเฉยชา เพียงเพราะเขาไม่สนใจในเรือนร่างของเธอ

ถึงขั้นมองความงามเป็นเพียงโครงกระดูก เห็นรูปเป็นนาม นามเป็นรูป

หลี่หนานฟางถามตัวเอง ต่อให้เขาบำเพ็ญเพียรอีกแปดร้อยปี เวียนว่ายตายเกิดอีกแปดร้อยชาติ ตราบใดที่เขายังเป็นชาย ก็คงไม่มีวันทำเหมือนยางเสาว์ได้ ที่มองบัวขาวอันสดใสด้วยสายตา...