Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2409

เมื่อได้ยินเสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวดของเอวิล์ดังมาจากในห้องนอน เซินเจียฮุยที่หลบอยู่ใต้บันไดก็สบถเบาๆ แล้วเดินออกไปอย่างขุ่นเคือง

ดอกโบตั๋นขาวที่เขาไม่มีวันได้ครอบครอง บัดนี้กลับถูกไอ้หน้าเหลี่ยมผอมดำที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เด็ดไปเสียแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงจ้องตาปริบๆ มองและฟังเท...