น้าสาวแสนสวยของผม

บทที่ 2255

ลี่หนานฟางนึกขึ้นได้

มันเป็นวันหนึ่งเมื่อสิบปีก่อน

คืนนั้นมืดมิด ณ ทุ่งดอกไม้เชิงเขาแอลป์

เขานอนอยู่กลางผืนฟ้าและแผ่นดิน มองท้องฟ้าอันเต็มไปด้วยดวงดาวไร้ที่สิ้นสุด จู่ๆ ก็เห็นคนผู้หนึ่งลอยผ่านท้องฟ้าไป

เขามั่นใจว่านั่นคือคน

ไม่มีปีก มีแค่แขนขาสองคู่ ลำตัวโน้มไปข้างหน้า อุ้มบางสิ่...