บทที่ 3
สุวยู่จู่กลับไม่รู้สึกเขินอะไรเลย เธอพูดว่า "มาเช้าจังนะ ฉันนึกว่าพวกเธอจะมาตอนมื้ออาหารเสียอีก เย่วเย่ว ให้เสี่ยวหลินนั่งก่อนนะ ฉันขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"
พูดจบเธอก็สวมรองเท้าแตะแล้วเดินขึ้นบันได
ซินเย่วหันไปกระซิบกับหลินห่าวพร้อมขยิบตา "เป็นไงล่ะ ป้าเล็กรูปร่างดีใช่มั้ย หลายปีมานี้ป้าเล็กเอาใจใส่การดูแลรูปร่างมากเลยนะ แต่ฉันทำแบบนั้นไม่ไหวหรอก เคร่งครัดกับตัวเองเกินไป บ้าไปเลย" พูดจบเธอก็สั่นตัวเล็กน้อย
หลินห่าวบีบแก้มซินเย่วแล้วพูดว่า "เธอนี่กล้านะ กล้าบอกว่าป้าเล็กบ้าเหรอ แต่รูปร่างเธอก็ดีนะ ไม่ต้องอิจฉาหรอก"
ซินเย่วตอบว่า "ถือว่าเธอพูดเป็นนะ วันนี้ถือว่าเธอโชคดีได้เห็น ปกติป้าเล็กเอาใจใส่การแต่งตัวมาก ชุดแบบเมื่อกี้มีแค่ฉันกับลุงเล็กเท่านั้นที่เคยเห็น นี่ก็พอใจได้แล้วนะ!"
ผ่านไปสักพัก สุวยู่จู่ก็ลงมา เธอเปลี่ยนมาใส่ชุดนอนผ้าไหมหลวมๆ ยังพอมองเห็นรูปร่างอันน่าอิจฉาใต้เสื้อผ้าได้อยู่
วันนี้ลุงไม่อยู่บ้าน หลังจากทานอาหารเสร็จ สุวยู่จู่ก็พูดว่า "เสี่ยวหลิน เรื่องที่บริษัทจัดการเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย"
หลินห่าว: "ครับ เรียบร้อยแล้ว ลาออกได้ทุกเมื่อ"
"ดีมาก ฉันก็พูดคุยเรื่องนี้ไว้แล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้เธอมาหาฉันที่สำนักงานใหญ่นะ"
"ได้ครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะไป" หลินห่าวรีบตอบรับ
"พอจัดการเรื่องงานเรียบร้อยแล้ว พวกเธอก็รีบกำหนดวันแต่งงานกันเถอะ"
ใบหน้าเล็กๆ ของซินเย่วแดงขึ้น เธอบิดตัวพูดว่า "โอ๊ย ป้าเล็กคะ หนูไม่รีบหรอก หนูอยากอยู่บ้านกับป้าอีกสักพักนะ"
"พอเถอะ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะย้ายออกไปอยู่ต่างหาก ความคิดเล็กๆ นั่นของเธอฉันรู้ดี" สุวยู่จู่มองเธอด้วยสายตาเอ็นดู
ซินเย่วเบ้ปากพูดว่า "หนูก็แค่อยากอยู่กับป้านานๆ จริงๆ นะ"
สุวยู่จู่ยิ้มและพูดว่า "ค่ะ ค่ะ ค่ะ รู้แล้วว่าเธอกตัญญู แต่การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ต้องเตรียมตัวแต่เนิ่นๆ นะ"
หลินห่าวรีบตอบ "ป้าวางใจได้ครับ ผมจะกลับไปบอกพ่อแม่ทันที"
วันต่อมา หลินห่าวตื่นแต่เช้า หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็ไปที่บริษัทอวี้จู
พอหลินห่าวมาถึงประตู ก็ถูกยามรักษาความปลอดภัยหยุดไว้ หลินห่าวบอกยามว่าเขามาหาประธานบริษัท พอยามได้ยินก็รีบโทรศัพท์และจัดให้หลินห่าวนั่งรอในห้องอย่างกระตือรือร้น ไม่นานหญิงสาวผมสั้นในชุดทำงานก็วิ่งออกมาจากตึก
"สวัสดีค่ะ คุณหลินใช่ไหมคะ ฉันเป็นเลขาฯ ของประธาน ประธานให้ฉันมารับคุณ เรียกฉันว่าเสี่ยวหลี่ก็ได้ค่ะ"
เสี่ยวหลี่พาหลินห่าวผ่านล็อบบี้และขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 17 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด เดินไปตามทางเดินไปยังห้องสุดทางทิศตะวันออก บนประตูมีป้ายเขียนว่า "ห้องทำงานประธาน" เลขาฯ หลี่เคาะประตูเบาๆ แล้วได้ยินเสียงจากข้างในบอกให้เข้าไป
เลขาฯ หลี่เปิดประตูเข้าไป สุวยู่จู่เงยหน้าขึ้นมองแล้วพูดว่า "เสี่ยวหลี่ เธอไปทำงานก่อนเถอะ" พูดจบ เสี่ยวหลี่ก็รับคำแล้วปิดประตูออกไป
หลังจากเข้าประตูมา หลินห่าวก็มองรอบๆ อย่างระมัดระวัง ห้องทำงานมีขนาดประมาณ 50 ตารางเมตร ด้านหน้ามีโต๊ะชา ด้านหลังเป็นโซฟาหนังชุดหนึ่ง และหลังโซฟาเป็นหน้าต่างบานใหญ่
โต๊ะทำงานวางอยู่ทางทิศตะวันออก สุวยู่จู่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน สวมชุดสูทสีดำเข้ารูปกับเสื้อเชิ้ตสีขาว ผมยาวปล่อยเป็นระเบียบถึงไหล่ มีลอนใหญ่ๆ ไม่กี่ลอนที่โคนผม บนจมูกโด่งสวมแว่นตากรอบทอง มีเสน่ห์แบบผู้หญิงที่มีความรู้และเป็นผู้ใหญ่
ทุกครั้งที่ได้เจอสุวยู่จู่ เขามักจะรู้สึกประหลาดใจเสมอ
สุวยู่จู่ยิ้มและพยักหน้าให้หลินห่าว "เสี่ยวหลิน อย่าเกร็งสิ นั่งลงเถอะ"
หลินห่าว: "ครับ ป้าเล็ก"
"วันนี้เรียกเธอมาก็เพื่อคุยเรื่องงาน ฉันอยากจัดให้เธอทำงานในสำนักงานที่ขึ้นตรงกับฉัน โดยทั่วไปงานไม่ค่อยยุ่งนัก แต่บางครั้งอาจต้องเดินทางไปกับฉันหรือหัวหน้าของเธอ ส่วนใหญ่จะทำงานในพื้นที่ ถ้าให้เธอไปอยู่ที่อื่นก็ดูแลได้ แต่ก็ไม่สะดวกเท่าอยู่กับฉันโดยตรง เธอคิดว่าไง"
หลินห่าวรีบตอบอย่างนอบน้อม "ผมโอเคทุกอย่างครับ แต่จะไม่กระทบป้าหรือครับ เพราะความสัมพันธ์ของเรา..."
สุวยู่จู่ส่ายหน้าพูดว่า "เรื่องนี้เธอไม่ต้องกังวล วุฒิการศึกษาของเธอตรงตามเกณฑ์การรับสมัครของบริษัท อุปนิสัยฉันก็วางใจ แค่เร่งกระบวนการนิดหน่อยเท่านั้น"
หลินห่าวรีบพูดว่า "งั้นผมไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ ทุกอย่างตามที่ป้าจัดการเลยครับ"
"ดี ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็จัดการเรื่องเอกสารเข้าทำงานก่อนนะ พอเสร็จแล้วฉันจะให้เสี่ยวหลี่พาเธอไปที่ออฟฟิศ แนะนำให้รู้จักเพื่อนร่วมงาน ทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม พรุ่งนี้ค่อยมาทำงานจริงๆ"
"ครับๆ ขอบคุณป้าเล็กครับ" หลินห่าวตอบ